SEHERLERİN SÜKÛT DİLİ

Zaman giyer esrarlý fistanýný,
Vakt-i seher gülümser
Ve efsûnlu menfezinden
Hüzme hüzme salar nûrlarýný.

Fýsýldar gönül kulaðýma
Sýrlý sükût diliyle...

Þöyle der bir ana þefkatiyle:
“Haydi dostum, zaman halvet zamaný...!

Ufuk Çizgisi doðurmadan güneþi,
Yelkovanlar savurmadan beþ’i,
Doð sen de her seherde yeniden.

Davran Ey Cân haydi, kalk ve uyan,
Tatlý uykunun derûnundan.

Feleklerden çal muhabbet demini,
Sessizce ânýmýn sükûtundan.

Üstüne örttüðüm ipekten þalý,
Usulca sýyýr üzerinden.
Sil iblisin gaflet sürmesini,
Sil ve kalk, sýcacýk yerinden.

Tazelen ab-ý destin nefesiyle.
Yeniden doð ve yenilen
Bir bebeðin mâsûmiyyetiyle.

Dinle , bezm-i elest türküsünü !
Bak dinle, neler söyler bülbüller,
Aþk u muhabbet demlerinden.

Öðren aþkýn kuþ dilini,
Coþkun ötüþlerinden.

Dem bu demdir dostum, dem bu dem.
Sevim der:”Olamadým kuþlar gibi âh nidem”:(

Seher der:
“Puhu kuþu gecelerde hû çeker,
Dinle Sevim!! Rabb’isine neler der.
Meleklerle el ele, serîn sînemde,
Gufrânýmdan selâmlar getirirler.

Hani sen taa ezelden,
Rahmân’ýn kucaðýnda uyurken,
Sökmüþtü ya varlýðýnýn þafaðý.

Çýkarýldýn yokluðun kuyusundan,
Bir bulanýk damlacýkken minicik gemiyle,
Tutunmuþtun ya annenin rahmine.

Büründün sonra da ete kemiðe,
Yüce Zât’ýn teklifiyle müþerref,
Oldun ve doðdun insan diye.

Daðlar taþlar bu teklîften inledi,
Korkusundan yüz üstü pârelendi.

Sen kabûl ettin, koydun baþ üstüne,
Mühür vurdun ey dostum, ne büyük bir teklife.
Þimdi getir bu ahdini yerine.

Sana bu yolda var ki, iki azîm düþman,
Biri nefsin, diðeri laîn þeytan.

Ýþte dostum, iblis seni kemendiyle boðmadan,
Güneþ gelip üzerine doðmadan,
Vur günahýn arsýzlaþan boynunu,
Dön kýbleye, melekler seni koðmadan.

Usulca ser seccâdeni, ses yapmadan,
Kýyâm et gizli gizli, kýyâmetin kopmadan.

Ürpererek düþün, yaratýlýþ öyküsünü,
Gizli gizli yakarýrken Rabb’ine,
Ýbretle seyret hep, güneþin doðuþunu.

(Sevim’in kýrýk incileri)
Sosyal Medyada Paylaşın: