Yâr ile edilen sohbet,
Baldan taþ imiþ.
Kalbe atýlan taþ,
Hakiki aþk imiþ.
***
Ben Ümit Besen deðilim.
Nikahýna gelirim ama þahit olarak deðil,
Damat olarak.
***
Ellerini tutamazken, öpmek imkansýzdý.
Zaten nerde görülmüþ,
Þairin þiirini öptüðü.
***
Eðer dünyada ’vicdan’
diye birþey olmasaydý.
Eminim onu ilk Çaðrý Talip keþfederdi.
***
Senden fazla biþey istemiyorum.
Sadece boþ/ver kalbini.
***
Ýnsanlar büyüdüklerinde doktor, polis, öðretmen olmak ister. Ben büyüyünce ne olurum bilmem ama küçükken Þair oldum.
***
Çocukluðumun tozlu raflarýnda unuttuðum,
Tertemiz yüreðimi çýkarttým sana.
***
Sonsuza kadar benimmiþ.
Aldýðým nefesi bile geri verirken,
Sende kim oluyorsun.
***
Ezberimde ki þiirler kadarsýn.
Sadece ruhumu okþuyorsun.
Baþka bi faydan yok,
Unutulup gidiyorsun.
***
Yalan söylememi istemezdi,
Ama ne zaman sorsam,
’Seni Seviyorum’ derdi. Yalancý.
***
Ben küçük bir çocuktum. Daha öpüþmenin anlamýný bilmezken, bitmiþ bir Sigarayý yenisiyle öpüþtürmeyi öðrendim.
***
Gözlerin kararýrsa birgün sevgili, gözlerime düþ.
* EMRE DANABAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.