Mazimde parýldayan, hilalinden ay idin
Andýkça o günleri; dalarsýn Çanakkale.
Kin kusan Haçlýlara, çelikleþen yay idin
Þimdi gözyaþlarýný; salarsýn Çanakkale.
Dayandý yedi düvel, baðrýna ateþ kustu
Bu vahþeti tüm âlem konuþmadý ve sustu,
Türk’ün þanlý duruþu fütursuzca bir ustu,
Yiðitleþip gönlüme; dolarsýn Çanakkale.
Gece-gündüz vuruþtun yurdumu vatan yaptýn,
Sen ki Bedr’in Arslaný düþmanýna azaptýn,
Kâlü Belâ’dan beri yalnýzca Hakka taptýn,
Kýblegâh’tan sahili; yalarsýn Çanakkale.
Çalýþmazsan topraðýn, gýdým gýdým satýlýr,
Düþmanýn hesabýna kâr hissesi katýlýr.
Yerlere paspas diye gururumuz atýlýr,
Hiddetinden saçýný; yolarsýn Çanakkale.
Ne durur þehitlerin yerlerinden fýrlasýn,
Vatanýn burçlarýný dünkü gibi sýrlasýn,
Ýçimdeki köpekler zincirlerde hýrlasýn,
Tam da Fetih Marþý’ný; çalarsýn Çanakkale…
Ýsmail Süklüm
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.