Pýnarlarým kurudu sam esti ocaðýma,
Mevsim kýþa dönse de ayazda yanýyorum.
Zamaný salladýkça yayýldý kucaðýma,
Ninnilere beleyip mâziyi anýyorum.
Korku gerdim yayýma uzaklara fýrlattým,
Ham gönlümü piþirip çömlekçide sýrlattým.
Þu aklý kasnaklara gerdirdikçe týrlattým,
Üç öðünü bal diye zehire banýyorum.
Gecelerim bitmiyor sabah nasýl olacak?
Gökte kayan yýldýzlar penceremden dolacak.
Odamda açan þebboy karanlýkta solacak,
Bedenim titrer iken soðuðu tanýyorum.
Bir ses duydum uzaktan hayaline sarýldým,
Hararetten çatladým toprak oldum yarýldým.
Söylemezsen söyleme ben de sana darýldým,
Vefâsýzýn yoluna yâr diye kanýyorum.
Bütün yarlar yalanmýþ yýllarca yedim sekte,
Geç olsa da anladým hakikat yalnýz Tek’te.
Alnýmý huzurundan kaldýrmam gelecekte,
Çöldeki seraplarý gerçekmiþ sanýyorum…
Tutuþtum alev alev özümde yanýyorum…
Ýsmail Süklüm
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.