Koþtu
Yetiþeceðini zannediyordum
Sonra yere düþtü
Kalkmaya çalýþacaðýný zannediyordum
Denemedi bile, baþýný dahi kaldýrmadý
Sustu sadece
Dinlemek istedim dudaklarýndaki hikâyeyi.
Ilgýt ýlgýt nevbahar,
Çilek kokusu,
Hiç oralý olmamýþ limonatalar
Hepsinin de oralý olduðu bir masal anlatmak istedim
Yüzüme dahi bakmadý
Dönüp arkasýna dahi bakamadým
Gazetenin son sayfasýna geldiðimi zannetmiþti.
Gök daha güzeldi, yaðmur yaðýyordu
Haritada parmaðýmýn boðum kýsmý
‘sýfýr nokta beþ santimetre’
Övünmek için geç kalýnmýþlýk
Plazanýn zemin katýnda sidici Seyfi
Döktüðünü hiç bilmiyordum küllerini
Son model arabalara!
Saçlarýnýn her teli bir gün gibiydi
Ýnleyiþi mevsim
Yaþlarýný görsem kerestelerin ardýndan
Her þey zift olabilirdi!
Yüzüme bakmadý
Ayaða kalkmadý
Öylece oturuyordu hâlâ
Telefonunu gördüm az ileride
Elime alýnca bir þey diyemedi
Yere bakýyordu
Sustu.
Gitmek istedim,
Gidecektim;
Biliyordum herkes gibi
Aldandým.
Ve tarifi beni aldatmadý aþkýn
Soysuz bir Ýngiliz atýnýn mezbaha macerasýna atýlýr gibi
Giderken ‘dur’ dedi.
Durdum,
Arkama dahi bakamadým
Doðan güneþin dudaklarý çözülmüþtü
Bir þey sormalýydý, soracaktý da:
-Gazeteniz son sayfada, bana verebilir misiniz; ben de okuyayým!
Gazete okumaya sondan baþladýðýmý bilemeyecek kadar uzaktý bana.
Yürümeye devam ettim…