doðayý kokluyorum doðadan rahatlýyorum aldýðým nefesten derin bir uyku bastýrýyor birden ve baþýmý geriye yaslýyorum.. dalýyorum.. düþünceler içinde... doðanýn kokusunu içime çekerken…
ve uyanýyorum kýsa süren uykumdan bir sessizlik aleminin içinde hala göz kapaklarým hala yorgun bitkin kapanmak istiyor direniyorum… kalkýyorum... amma gönlüm… gördüðüm rüyalarýn etkisinde…
pencereden aðaçlara bakýyorum. dallarýnda boncuk, boncuk dizilmiþ yaðmur taneleri ilk bakýþta havaya cemle düþtü diyor müjdeliyor bizleri. Oysa karlar.. direnir hala kuytu yerlerde dondurmuþ sarartmýþ çimleri.
doðayý kokluyorum doðadan bir ýssýzlýk içinde.. neler geçiyor neler bir bilseniz aklýmdan geçmiþin acý tatlý anýlarý birer, birer gözlerimde serilirken tatlý bir uykuya dalýyorum yeniden… þu kýþ penceresinde….
A.Yüksel Þanlý er 17 Mart 2012 Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.