bir uzun yalnýzlýk baþlar içime
bakarým birdenbire karþýmda yollar baþaklar boyu
küçüldükçe evren, dünya küçüldükçe
büyüyen bir ayrýlýktan geliyorum
sevgilim çiðdem çiçek açmýþ gönül baðýn
incecik suyuz, iki aynýyýz, iki çeþme
keser bizceleðin soðuk yüz, býçak göz
çýktýkça göðe ýsýtan güneþten söz ediyorum
insan, insaný gönül daðýnda vurur
ay düþer gibi topraða
taþýn yurdu toprak deðil midir ?
yürüyorum birdenbire karþýmda hayat
çok uzun, apansýz kýsa
sevgilim, gittikçe evren
dünya gittikçe bir mezar
böyle bir dönmek olmaz
böyle bir ölmek.
Devin Karaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.