SƏGGİ BOYU SƏS (9)
…nenekorkud saatlerinde anlar,
öd kirpiklerinde güvenle kývýlcýmlar.
Biz gözlerinde de,
degisiz paylaþmalar.
Bakýþlar iç-içe sarýlýrkýn, ürekler boyu gözdili güven koþdurur. Koþdum, koþdular gövdemizde de deliþmen tin coþurur. Çoþdum, coþdular gözlerimizde de kýpýr-kýpýr.
Sus içinde güven vurur güvensizliyi. Ýç gurkanýnda dirilir ölü. Sanki taþlanýr inamsu gölü. Düþünceler balýklaþýr göl içinde. Görüþümüzle oyun-aþýr zaman indi. Bir çerek içirik yaþam suyundan. Esrukca bac alýrýk can suskusundan. Her ikimiz yavaþ-yavaþ üreklenirik. Bayýrdan kopubda, bilinmiþ görüþgile eklenirik. Öyle sanki, ki, ki, aradýðým deyilmiþ uzak, uzakda. Ancak ben hele de tus, tus, tusdaqda. Her tinde, her dön, dön, döngede tepegözler durmuþ. Güven kýrsýnlar diye tuz, tuz, tuzaklar kurulmuþ. Ýndilik aðzýmýz kilit,kilit, kilitlidir. Bebekler paylaþýmý sessizdir. Biz arasýna elçi düþ, düþ, düþmeden degiler. Ýnanki, ki, ki, söze çevrilmiþik. Sessiz de, de, degiler güven çalýr huuuu hu. Yarýmöz gözlerinde de;
Özüne güvenmir-sen. Eyer Sen!
Esruk bakýþýnda da!
Yaþam savaþýnda da!
Ýþinde de, diþinde de!
Özü itirmeden, özünü sýna.
Özüne güvenmir-sen. Eyer Sen!
Kim olduðunu özge dodaklarýnda da!
Diþiliyini, erenliyini seviþ yataklarýnda da!
Dostunla kýrýmýn, kurduðu tuzaklarýnda da!
özü dözümle sýna.
Özüne güvenmir-sen. Eyer Sen!
Bacarýðýný eklimemiþ torpaðýnda da!
Ucalýðýný el ara, kurduðun ocaðýnda da!
En güvendiyine nedenli-nedensiz, sapladýðýn býçaðýnda da!
Özünü gör, özünü sýna.
Dedi ölü-çin gözler. Səggi önünde sen. Alma aðacýnýn dibindesen.
Ses tanýþ. Soyuk düþünceler alovlanmýþ. Yanar-yanar gibi bilemediyim yerde ben. Nenekurd düþüncelerindeyken;
Kalçalarýn yürüyür. Ancak ayaksýz gibi-sen!
Kollarýn çalýþýr. Ancak elsiz gibi-sen!
Dilin danýþýr. Ancak dodaksýz gibi-sen!
Gözlerin sezir. Ancak kör gibi-sen!
Beynin düþünür. Ancak düþüncesiz gibi-sen!
Ah, nenekurd hardasan?Sensizlemiþim heyyy. Birden köhlen ýlkýsý. Tak, tarak, taktarak. Ard ardýna da nahýrlarla bölükler, aýaý aaaý, memee, mmmeee. Köpekler yabba kalaklarýnýn dibinde haf, haf. En uzak, uzaklarda da Nenekorkud uluyurken:–
–Yatakdaþýna;
karýndaþýna,
düþündaþýna,
güvenebilirsen mi, Sen?
–Böyle güvensizlikle üzleþmedim ki!
–Güvensiz bir yalýnkýkla;
gönüldaþlýk,
sarýndaþlýk,
görüþdaþlýk,
kýlabilirsen mi, Sen?
--Böyle durumla üzleþmedim ki!
--Biri güvenmediyinde;
diþ birliyi,
giriþ--çýkýþ birliyi,
iþ birliyi,
kurabilirsen mi, Sen?
--Yolculuk etmedim ki!
--Güvensizlik içinde güvendiyini;
yaþayýb, yaþaddýn mý?
Sevib, sevdirdin mi?
Düþünübde, düþündürdün mü?
Bir güvensizi savuna bildi sen mi. Sen?
--Birisiyle ocakdaþ olmadým ki!
--Onda dinle.
Güven, ürekden usa giden bir yol gibidir. Benle inam onun yolcusu!
Güven, ürekliliyin doðma anasýdýr. Balalýðýnda beslediyi direniþidir!
Güven, devingencilik baþlangýcýdýr. Baþarýlar ön yetmez dileklerin, gerçekliyidir!
Güven, üç bucak Bermuda benzeridir diye;
susdalmýþlýðýn,
sus durmuþluðun,
çekinmiþliyin,
odla-su arasýnda kalmýþlýðýn kurtuluþçusudur!
Sen özüne güvenmir-sen Səggi önünde. Alma aðacýnýn dibinde.
Düþlerimin içeriliyinde Nenekurdla Gedikdaðý`nýn eteklerinde. Ýti gözleriyle sav alýr, sanki uzakdan. Ayaklarý üzüldü yerden. Külek olubda uçdu. Uçdu da özünü nem hara yetirsin diye. Elebil kan almýþdý gözlerini. Yaysýz ok oldu yine. Ben kaldým birbaþýna. Takýldý gözlerime Alavradý da. Tatlý degilerle güldü, güldürdü de. Sevgili bozkurdum dedi de:–
--Buldun mu gezdiyini beee?
--Helelik ardýncadýr usla, ürek!
Kaným, kandýrým alanda çakýr yýldýrým. Bulutlardan çöllere narýncusu çilenir. Alavrad beni aparmak için direnir. Hövlesek yoka çýkýr. Deme nenekurd geri dönür, huuu. Avý diþlerinde. Hobbandým kucuna, bir tat. Ocak yandýrdýðý, iki tat. Tüstüsü göyde, gözlerimizde üç tat. Kebab piþmiþliyi, dörd tat. Beni yedizidirdiyi, beþ tat. Döþlerinden emizdirdiyi, altý tat. Dudaklarýndan süzülürken yedinci tat. Kýrk kýzlar da kopuzlar. Onlarýn güvenmiþ çalðýsýnda nenekurd deyir:–
En güvensiz gün ürekle bene gel, sende güven,
gelmesen, bilmelisen senle deðil sende, güven.
Baþçý çýkmaz kim itirmiþ güvenin kurd ara, ben,
yürü verdim baþ için baþlara, gelsende, güven.
Her sözüm birce ruman anlatacak son degide,
koþduðu cümle doður, yok nedi her hende güven.
Virgülüm sözgile gönderdiyi bir savla dedi,
önce öngerdi ürek, sonda deliþmende güven.
Söyle, duydun mu, kaðýtlarda yazýlmýþlýðýmý,
öyküsü den, düþü hu, anlaþý düþdende güven.
Erðevan, sözle iþin birgeliyi gösterir an,
devirir durðunu kim onda, devingende, güven.
Bilirsen mi ben özelliyi…ardý var
M. Erðevan
Sosyal Medyada Paylaşın:
M.ƏRĞƏVAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.