Yýllarca, masum bir çift kelepçe yarenlik etti yüreðimdeki düþlere,
Düþmesinler olduklarý yerden diye..
Bir gün birileri gelip kýrdý kelepçelerimi,
Eminin özgür býrakmaktý niyetleri beni..
Ama ben istemedim ki özgür kalsýn düþlerim,
Ýstemedim ki özgür kalsýn yüreðim..
Bazen, mahkumiyet en deðerli hürriyettir. Bilir misin?
Derin bir nefes almasýdýr yüreðinin,
Zirvede olduðunu hissettiren delildir bazen..
Sözüm, beni düþlerimden ve yüreðimden mahrum eden sizlere,
Eyy, beni hürriyetime kavuþturanlar!
Görün kelepçesiz esaretimi,
Her gün biraz daha kýrmaya üþenmediðiniz cesaretimi..
Ben olmam gereken yere gidiyorum þimdi..
lütfen bu kez rahat býrakýn beni....
..............................YUNUS HORUZ..............15/03/2012