Artýk sadece sabahlarý uyuyorum.
Bir hüzün misali,
Dolanýyor gözlerin hayalimde.
Sevsen diyorum,
Sevsen gidermiydin?
Cevabýný bulamadýðým belkide,
Hiç aramadýðým sorular düðümlüyor, zihnimi.
Artýk sadece sahlarý uyuyorum.
Geceleri ne yaptýðýmý bilmiyorum.
Belki ikimizi anlatan o son,
Fotoðraf karsini izliyorum saatlerce.
Belki seninle ilk buluþtuðumuz,
Çatýsý akan, duvarlarý çürümüþ,
Yýkýlmaya yüz tutmuþ o virane evde
Sabahlara kadar seni düþünüyorum.
Yada çýkýp dolaþýyorum ýssýz ve boþ sokaklarda.
Belki yaðmur yaðýyor,
Ve ’Hoþçakal’ deyiþinin,
Serin hüznü damlýyor yüzüme.
Belki de seni bekliyorum gelmeyeceðini bildiðim,
Sabahçý kafelerde.
Artýk sadece sabahlarý uyuyorum.
Uyku denirse tabi.
Bir yada iki saatliðine gözlerimi kapatýyorum.
Senin yanýndan hiç ayýrmadýðýn oyuncak,
Bebeðe sarýlýyorum.
Belki de seni görmek istemediðimdendir.
Rüyalardan hep kaçýyorum.
Beraber geçirdiðimiz mutlu günler geliyor, fikrime.
Galiba ben seni hala çok seviyorum.
Sonra öpüyorum seni.
Ve tam orada, beni býraktýðýn yerde,
Sýçrayarak uyanýyorum.
Artýk sadece sabahlarý uyuyorum.
Kahvaltý yapasým da gelmiyor.
Bir dilim ekmek, birkaç zeytinle geçiþtiriyorum.
Ziyafet çekmemi bekleme,
Ben hala senin yaptýðýn o yanmýþ omletleri özlüyorum.
Artýk sadece sabahlarý uyuyorum.
Sonra gece oluyor, istemesemde.
Bir þiþe içki alýp herzaman ki yerimize gidiyorum.
Sigaramý yakýp hayal kurmaya baþlýyorum.
Hafiften sarhoþluk bastýrýnca,
Sana yazdýðým þiirleri okuyorum.
Sonra bir sigara, bi tane daha, bir tane daha.
Artýk sadece sabahlarý uyuyorum.
Çünkü gece olduðu zaman,
Ben hep ölüyorum.
* EMRE DANABAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.