Şehir Yalnızlığımın Uyanışı
Ýtiraf edemediðim asýlsýz suskunluðum
Dolaþtým sokaklarý ellerim cebimde
Bitecek bu küçük þehirdeki konukluðum
Üzüntü,mutluluk ikilemi samimiyetimde
Düþüncelerim yerini buluyor,boþ dükkanlarda
Sessizlik duruyor,selam alýp verdiðim kapýlarda
Son giden benmiþim gibi,yoktan kalabalýklarda
Özlemeye baþlýyorum,henüz düþmediðim yollarda
6 sene tanýk oluyor hayatýmýn noksanlarýna
Baþka bir baþlangýçtan önceki manzaralara
Güzel renkler atýyor,yaþama sevincimin boþluklarýna
Bu þehir þimdi griye bulanýyor onu býrakanlara
Basýlmayan sokaklarýnda kabarýyor,benimle kederi
Son yolcu olmanýn avazý,yok ki dilin kemiði
Sanki kýzýyor bana,sende mi dönmeyeceksin geri?
Kimler bilecek caddelerimdeki çocuk hevesleri?
Geçtiðim yerler kararýyor,güneþ vedasýnda
Gitmek vaktidir diyor,üþütmeye baþlayan kýzgýn hava
Sýrtýmda kitap yüklü çanta içimde bu küçük þehir
Buruk bir tat kokusu,genzimi yakan soluklarýmda
Güle güle,bir yalnýzlýk daha þehir
Seni göremeyeceðim gözlerimin tavsiri de yanýmda
Kendine iyi bak okul yolundaki nehir
Üzerinden geçemeyeceðim,akýntýnýn mistikliði kulaðýmda
Benim de senin halinden farkým yok
Tayin olduðum kasabalarýn,bekleme odasý
Aslýnda yeniden yalnýzlýða gitmeye halim yok
Þansýmýn kaderime konduðu,riyakar zorbasý
Ziya Karakoyun
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.