aidiyetin dayanılmaz hafifliği

yerkürenin tüm çiçekleri
þimdi size yazýyorum
yerkürenin renk renk çiçekleri
þimdi sizi kokluyorum

kutuplarda bensiz çakan yýldýrýmlar
kutuplarda kývrýla kývrýla
akan tüm mavi, duru ýrmaklar...
size sesleniyorum

afrikada kavrulmuþ, susuz kalmýþ bozkýrlar
anadoludan bakýyorum size
anadoludan yazýyorum size,
anadoludan akýyorum ben de size

anadoluda yýkýk dökük bir kulübe
demliðim sönük bir ateþin üzerinde
bardak bardak coþuyorum
enfes bir telaþe bu, nefes nefese koþuyorum

kim ki beni fakir sanýyor
kim ki beni gariban biliyor
kim ki beni yetim addediyorsa
yanýlýyor...

yerkürede yalnýz deðilim
daðlarým var, ormanlarým benim
sarp kayalýklarým
dipsiz uçurumlarým...

kýsýk gözlü bir yarasa, kulaðýný kýrpýyor
sarkýtlardan uzanýyor
sakin sakin bakýyor bana
görüyorum þu anda, görüyorum...

düþsem de yataklara
kurusa da boðazlarým
kelimeler dolansa da aðzýma
gözlerim yavaþ yavaþ soluklaþsa da...

yetim deðilim yerküre de
yalnýz deðilim... sahipsiz deðilim
benim de bir gözleyenim var
benim de bir Sahibim...

15.03.2012


Sosyal Medyada Paylaşın: