Ey aþk! heybemde sana dair, bütün kelimeleri harcadým. Fukara bir dildir þimdi, bütün mal varlýðým. Ýþgal edilen gönül þehrimden, yükselen intizarým. Sana, yer yüzünü kaplayan, göz yaþlarým. Ýhanet pusularýna düþen, nefesi kesilmiþ feryadým. Sanadýr bu son veda/m.