Narına Yanan Ateşe Düştüm
Hesaplaþýyorum sensizlikteki dargýn geçmiþimle
Daha fazlasýný yapamayan ben
Ýlmik ilmik dokunuyor acý nezaketiyle
Söküp atamýyor seni cýlýz bünyem
Savunamýyorum kendimi öyle çocuk gibi
Yýðýlýyor baþýmdan aþaðý,sana kýzgýnlýðým
Oysa ben suçluydum,bendim sebebi
Uzlaþmýyor hayat bizde yaþadýklarým
Gün geldi güçlü yalnýzlýðým tükendi
Bir baþýma kangren kalbimle attým
Gün bitecek ben köle aþk efendi
Karþýmda ölüp dirilen ruhuma acýndým
Çok þey istememiþtik solmadan hayat
Sýrtýmýzý içimizdekilere dönüp sevecektik
Çok þey beklememiþtik sönmeden tabiat
Bahara açacak topraðýmýzda yeþerecektik
Ellerimle teslim ettim,seni çürüdüm
Her gün bir parçam ettiðime adaðýmdý
Sahte tebessümlerde aðlayýp,hüzünlere yüksündüm
Her gözyaþým gidiþinde kuruttðum sayýklayýþýmdý
Dünümdüm,yarýnýmdýn,ayný zamanýmdýn
Büründüðüm hasretlerde sendin naðmelerim
Bitmeyecek sanmýþtým,þarkýlarýmdaki kadýnýmdýn
Þimdi hýçkýrýklara boðuluyor,odamdaki bensiz mürvetin
Ziya Karakoyun
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.