PEMBE DÜŞLER

Sümbül kokuyor þehrimin dar sokaklarý
Ben hâlâ uyanamýyorum
Daldýðým derin uykudan

Bahar muþtulanmýyor

Yüreðim cebelleþiyor ruhumla
Kýþ kalmak için direniyor
Mevsime inat yapýyor densiz

Topraðýma düþmemek için direnen cemreleri de
Saymayý çoktan býraktým
Varsýn bahar öpmesin yüreðimden
Yeter ki düþlerimde çocuk kalayým

O kadar oðlan çocuðu varken yaþamýnýzda
Adak yapýp
Neden ille de bir kýz çocuðunuz olsun istediniz desem
Yanýt verecek muhataplarým yok ki bu dünyada
Bahtý açýk olsun diye
Çok kurban kesmek zorunda mýydýnýz acaba?
Tutmamýþ iþte adaðýnýz

Adýmla müsemmayým
Yok aslýnda erkek çocuðundan farkým
Yaramaz söz dinlemez asi hýrçýn
Büyümeyi inatla reddeden bir kadýným

Babamýn þýmarýk güzel prensesi ve gözdesiyken
Mutluluk nedir diye sorsalardý eðer
Ellerimle pamuk þekerlerini gösterirdim

Mutluluk
Pamuk helvasýydý o zamanlar
Tadý damaðýmda kalan
Dudaklarým yapýþ yapýþ
Büyük bir zevkle dilimle yalarken
Pembe kristal þekerleri
Gözlerimin içi gülerdi

Dünyam
Her çocuk gibi
Pamuk helva mabel sakýz ve macundan ibaretti
Bu yüzden hayallerimiz minicikti

Çocukken
Savunma da iddia makamý da yoktu
Çünkü
Geleceðe gizlenmiþti þer odaklarý
Kýlýçlarýný çýkarmamýþlardý kýnlarýndan

Bunlarý bilseydi küçük kýz
Eminim
Büyümek istemezdi hayata


DENÝZ_DERYA35



Sosyal Medyada Paylaşın: