ayrık hatıralar
ayrýk hatýralar içinde
bitiþik ayak parmaklarý
yürüdüm geçtim kanayarak
gözyaþý çamuru, o býçak tarlalarý
-ne yeni bir yol
ne uðruna ölünecek bir kadýn- demiþti þair
yüzümü görmeden, varlýðýmý bilmeden
çizerken suretimi;
buruþuk, hazin ve gerçek mýsralar arasýna
tam söylediði yerdeyim þimdi
betimlediði haldeyim tam olarak
ne geçti baþýmdan bilmiyorum
aklým karýþýk, aklým yarým yamalak
küçük eller anýmsýyorum
ipekten kayan çiçekler gibi, küçücük eller
her þeye benzeyen ve herkesten baþka
üç kesik nefesle yüzüme üflenen kopkoyu duman
ve kayýp kayýp düþüyorum cennet kokulu beyaz bir boyundan
güzel þeylerin peþinden, art arda yalanlar söylüyor
buðusunda melekler saklayan sesiyle þeytansý bir kadýn
kalbime harf harf, söz söz býçaklar saplýyor
yüzünün ortasýnda kanlý, camdan bir tebessüm
ben kayýp kayýp kayboluyorum düþtüðüm yerde
nasýl oluyorsa gelip buluyor yine
kocaman gözlerime hazla eðilip fýsýldýyor;
’haydi kalk, ölmek yok!’ diye
ayrýk hatýralar içinde
bitiþik ayak parmaklarý
simsiyah mermerden yalancý bir kadýn
gözyaþý çamuru býçak tarlalarý
ve küçük fesleðenler gibi pamuktan eller
hepsi tek tek, hepsi yeniden geçince aklýmdan
öyle bir döndü ki baþým, devrilip kalmýþým
ve neden sonra, yine uyandým o sesle
çýðlýk gibi, gür mü gür, tok mu tok
haydi kalk diyordu, haydi kalk, ölmek yok!
Ahmet Akkuþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
kelebek kanadı tamircisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.