1-
Çok güzelsin diyorum
Dudaklarýmda kanýyor arzu
Bir uzun yokluða yaklaþýyorum içgüdüyle
Seviyorum diyorsun
Öpsem;
Tenin aðlamak gibi bir þey
Iþýk dirilir
Kesiksiz ayaklanýr palazlanýr ateþim
Dumanýyla seni çizerim gecenin içine
Ve bir an bir þey soracak gibi
Gözbebeklerimde kývýlcýmlarýn nokta noktasý
Zehir zemberektir;
Sanki oyuna baþlayan çocuklarýn mýzýkçýlýk etmesi gibi
Þiir sözcüklerle kuruluyor
-Þu an kurduðum gibi-
Yaþam gerekenle kendi kendiyle
Sokul;
Sevgimizin masmavi yoðunlaþan þiiri
Sýcaklýðým yeter
Öp beni.
2-
Ey sen!
Hüznü buruk kýzýlcýk karasý!
Ölüm nedir?
Baþka adý da olabilir
Dönüþtürülebilir mesela ezel-ebed
Efendiler!
Siz de hemen gülün bu duruma
Baþ döndüren korkuyla yuvarlanýn evrenden
Ýkinci hayatýnýz nerede baþlýyor
Kiminle gidiyor ölümünüz anlatýn!
Peltek sessizliðinde kâinat patlýyor
Açýlmýþ cennet ve cehennem’in aðzý
Dükülüyor insanýn teri
Sen eyy!
Dökülmüþ terlerin en derin hasretliði:
Dýþlanan her þeyin buharlaþtýðý yer!
Ýþte;
Soyunduk
Budaklý armut deðneði gibi
Ahiretin kapýsýnda durduk
Malýmýzla karþý karþýya,
Öp bizi.