Gül yaprakları düşerse

Gül yapraklarý düþerse
ölüm düser peþime.
Sonra tutar ellerimden
ve götürür beni sessizliðe.

Hazansýz mevsim olmaz ya hani,
iþte bende bir hazan mevsiminde
ölüyorum gül yapraklarý gibi.
Düþüyorum
hayat sokaðýnýn kuytu köþelerinde…

Güle aglýyorum.
Yapraklarý düþtü!
O da benim gibi saniyorum,
yavaþ yavaþ düþerken öldü…

önce rengi soldu.
Sonra boynunu büktü yavaþca.
Piþmanlýðýn son demlerinde ne yaþanýyorsa yaþadý
ve
“düþüyorum” diye haykýrdý.

Gülün yapraklarý düþünce
ona hickimse elini uzatmadý...


Zeynep
Sosyal Medyada Paylaşın: