Bir gün yolum týrabzanlarýn da ardýna düþmüþ. Göðün mavisine , gündüzün o sýð sýcaklýðýnda serin derinlere... Ezilmiþ çektiðim bayraðým çatlak topuklarda , kirlene kirlene. Suratýmýn býkmadan hammallýðýný yaptýðý o tuzlu damlalarýn , yosun tutmuþ gözlerimle öpüþmesiymiþ bana denizi anýmsatan þey... Ah Tanrý! Baktýðým her yeri yeþile çevirmem için verdiðin gözler iþe yaramýyor artýk. Ne þehrime getirmeyi becerebiliyorum baharý bak , ne de dallarýný itinayla kuruttuðum ömrüme. Ne masallarýn rengi var zihnimde artýk , Ne de gamzelerin intihar ettiði feri kaçmýþ gülüþlerin...
Özge Çetin Sosyal Medyada Paylaşın:
OzgeCetin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.