Medeni hali hazýrda yalnýzlýkken her insanýn ; perçinlenmiþ nice gözyaþý vardýr kirpiklerinde , müebbet damlamaya mahkum... Bir de yeni yetme uçurumlar ekilmiþtir artýk gözlere , Her gözyaþýyla biraz daha büyüme gayretinde... Hýncahýnç insanla doldurmuþken evreni Tanrý hýnçla! niçin yalnýzým der hala her ademoðlu? Turna avazýna saklanmýþ misaliydi sanki gülüþmeler. Yasak konulmuþtu dudaklara , gamzeler öldürülmüþtü yanaklardan Tutsak ucundan mutluluðun diye düþünse , emre itaatsizlikten tutsak edileceðinden korkardý bir gün insan. Bu yüzden inzivaya imtiyaz geçerdi , susardý kana kana sinip sessizce bir köþeye ...
Özge Çetin bir/onbir/ikibinonbir Sosyal Medyada Paylaşın:
OzgeCetin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.