Betil : Aþk ; aþýk olunandan vazgeçmektir. O kadar aþýk olursun ki , özlemeyi unutursun. Sonra sürekli beklemeye aþýk olursun. Sonra , aþka aþýk olur , baþka hiç bir duyuguyu yaþayamazsýn.
Özge : Beklersin olmayan yâri… O yâri memleket bellersin. Ýkametini sevdiðin... Hem hasreti , hem vuslatý için seversin. Memleketse sevdiðin , Aþk yanlýþ geceye kurban gitmiþ istenmeyen bir çocuktur. ve aþk ; Babasýz yetim bir piçtir.
Betil : Ýstenmeyen , ama bir o kadar da ihtiyaç duyulan.. ’Bitsin bu acý artýk!’ diye baþlar , Havayý ve küfürleri döver önce cümlelerin , Sonra ’iyiki varsýn’ der , susarsýn.
Özge : Geriye , nemden birbirine karýþmýþ kirpikleri taramak kalýr… Tuzludur suratýn , Gözlerine uçurum ekmiþtir aþk , Kim bakacak olsa düþer boðulur maviye çalan yeþilinde… Feri ise alýr baþýný kaçar uzaklara…
Betil : Alýþkýn deðildir kimse seni bu halde görmeye. Kendin bile... Hep ’ben eski seni’ özledim cümlelerini duyarsýn. ve kendi kendine tekrarlarsýn ’ben ne zaman düþtüm bu hale?’ Ama aþk dediðin þey , öyle çevrelemiþtir ki seni , Öyle çýkmýþsýndýr ki benliðinden , kendini umursayacak halin kalmaz. Nefes almakla yetinirsin.
Özge : Nefes... Ciðerlerine dolmuþ bir avuç toplu iðne misalidir. Almak , hepsini ayný anda batýrýp kanatmakla eþdeðerdir.
Betil : Canýn acýya acýya ölmemeye çalýþmak.. Hem nefes almak , yaþamak da deðildir zaten.
Özge : Ve o yüzden aþk ; Tanrý’nýn oksijenini bile esirgemesidir insanlýktan.
Özge Çetin & Betil Baþ
OtuzAðustosÝkiBinOnBir
Sosyal Medyada Paylaşın:
OzgeCetin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.