daha kaç kez ýskalayacaðýz hayatý Olric!
oklarýmýz bitene kadar efendimiz…
/oðuz atay/
kalabalýk masalarýn suskunu
h a y a t
sen durursun
ben önünden geçerim bazen
ya siyah
ya beyazsýn hep
hiç býkmaz mýsýn
sakýz begonyalar zamaný þimdi
balkonda hüzzam bir kayboluþ
yaðmur kendi için yaðacak az bekle
ya da en iyisi aðla sen
ne de olsa Olric’in cevabý hazýr
tedirgin söz kýrpmalardan geçiyordum
üzerimde ergen çocuklarýn kabahatli tebessümü
neremle oynaþsam düþecekti/m sanki
kendi kayýp
yaþý kadar bir güzele
dýþýmýzdan içimize
yol bulmuþ intihar
hüzzam bir kayboluþ zamaný maviliðinde
girdap sözlü melekler gördüm
küfür deðildi hayat küfür deðildi
söylenmesini beklediðim heceydi
yaþ haddinden emekli olmuþ anýlar
eksiltmek için siliyor seni
dinledikçe ürperten güftesini
kurþunî bir parýltý daðýlýyor
sûretin yalan çizgilerine
yorgun bir aþk
yorgun dünyasýnda
sýðýndý kendine
oysa gölgemi beklediðim güneþti
kanda uyutulmuþ veda busesi deðil
ölümün kenarýna düþen kývrýmlardan
daha güzel olamaz güzel bir öpüþ
ibadeti öðretir gibi baþlýyor
bir dua gibi sonlanýyor
kýyamet seni sevmenin provasý
ölçümü aldýn biliyorum
s ö y l e h a y a t
ne zaman biter elveda hýrkasý…
alicengizoyunu
(…cigarayý ot kývamýnda tellendiren parmaklarý var hayatýn ve herkesi ayýplayan dudaklarý, ve hep öpülmesi muhtemel göz kapaklarý…)