Bir þeyler var canýmý sýkan ... Bir þeyler var beni darmadaðýn edip yarým metrede vuran. Ve o bir þeyler ki kontrol altýna alamadýðým, Evet evet tüm gücüme karþý koyan! Bunca zaman tekme tokat giriþiyorum acýlara, Onlar bana vuruyor ben onlara. Kimseler bunun olmadý farkýnda. Vuruldukça vurdum ben aslýnda Vurdukça da vuruldum keza; Zaferlerim de oldu ama, Kimseler öpmediði gibi alnýmdan, Mýhlamayý da ihmal etmediler sýrtýmdan. Sevdiklerim vardý bildiðim, Sevgilerini hissettiðim, Ellerimdi belkide o sevdiklerim, Elim, kolum, ayaðým,gözüm yüreðim, Ve düþünmeden bir günü geçmeyen zavallý beynim, Gücümdü bunlar benim. Ne zamanki hayata gülümserken vuruldum, Kan kaybýndan iþte oracýkta insanlardan soðudum. Herkes sevdasýný kucaklayýp durdu, Ben ise rahibe marþlarýnda zombinin aþkýný dinledim durdum, Kimseler sormadý bu zombi de aþýk olur muydu ? Hayýr!! hayýr !! aþk vurmadý bu zombiyi. Zombinin yüreði zaten aþk doluydu, Yýllardýr bir kadavranýn aþkýný yaþattý durdu, O kokuþmuþ bir hayatýn içinden kadavrayý seçti, Aþkýnýn kokusu daðýldýkça etrafa, Herkes kaçýp gitti. Kolay da deðildi zaten bir kadavranýn aþký olmak, Ama... Zombi insanlar gibi kaçýp gitmedi, O sadece zor olaný seçti ve kadavrayý sevdi . Bu gece zombiyi yeniden gördüm aynalarda, Sýrtýnda sevdiklerinin mýhlarýný taþýsa da, Bugün kadavranýn aþkýyla dimdik ayakta. Ben ona baktým oda bana, Eliyle kaldýrdý parmaklarýmý havaya, Ve yazdýrdý bütün aynalara, "AÞKIMIN KOKUSU RAHATSIZLIK VERDÝYSE AFFOLA"
CANSEL IÞIK/Manyakaþkýngelini Sosyal Medyada Paylaşın:
ManyakAşkınGelini Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.