Munzur’da yaðan kar oldum
uzakta bir diyar oldum
seni sevmekten suçlu
en büyük günahkâr oldum...
her kasýrgada bir tufan
her tufanda bir kasýrga koptu
boran oldum, tipi oldum, kar oldum
kalbim can çekiþti estikçe rüzgar
duman duman kayboldum
gittin
ne kimseler bana yar oldu
ne ben kimselere yar oldum
döktü yapraklarýný aðaçlar
kar oldum, sonbahar oldum
sonsuz daðlar, denizler girdi aramýza
hasretinden kahroldum
diyemedim derdimi kimselere
*Lâl oldum...*
denizde dalga,
dalgada balýk oldum
balýðýn karnýnda Yunus
Yunus’un alnýnda kan oldum
içimde sakladým acýlarýmý
yoruldum bi- hal oldum….
Mansur’da nar oldum
Nesimi’de dar oldum
Kerbela’da ar oldum
aðýtlar döküldü gözlerime…
bir yudum suya boðdum acýlarýmý
dumandan, pustan kör oldum
kana bulanmýþ bir gövdede
kesik bir dal oldum
tuz basýp yaralarýma
týrnaklarýmla kanattýp
acýlarýmý öptüm her gece
unutuldum hayal oldum
içime sakladým suskularýmý
*Lâl oldum...*
varlýðýnla var oldum
yokluðunla yok oldum
seni sevmekten suçlu
en büyük günahkâr oldum...