Tarife kalkma beni bir þablona sokarak
Aklýmdan geçenleri okuma huyun batsýn!
Kulak ver kalemime, hecesine bakarak!
Mefkûrem ne, ülküm ne, sana bir bir anlatsýn;
Adem’i atam bildim, topraðý özüm, mayam
"Akrabamdýr" diyerek maymunluk taslamadým
Kur’an’dan ilham ile vücûda gelir hayam
Fanî olan cihana sýrtýmý yaslamadým
Kimseyi görmem hakir deðiþik diye ýrký
Bilirim ki her beþer hilkatýn bir çiçeði
Tefekkür edebilmek! Budur insanýn farký
Cahili âlim yapmaz, kürk olsa giyeceði.
Menzili Hakk ayaðýn tozuyum, topraðýyým
Gönül kapýmý çalan pay alýr kýsmetinden.
Kökleri derin olan bir çýnar yapraðýyým
Irkýmla iftihârým Ýslam’a hizmetinden!
Meramý ifadeye haz veren farklý türü
Bazen bir tek doðrunun sayýsýz tarifi var
Sevip yaradýlaný Yaradandan ötürü
Bir gönül incitmemek; budur nezdimde þiar
"Eyvallah" deyip dilim, boynum yana yatsa da
Kükreyen sel olurum haksýzlýk karþýsýnda.
Mel’un avanesiyla menfîyi dayatsa da
Filem müsbetle dolar hasletler çarþýsýnda.
Bilirim ki bu demde bozuk olsa da düzen
Rehberi Resûl kiþi yanlýþ limana varmaz!
Takvimle þaka olmaz, gelmiþse vakt-i hazan
Yapraklar solar, düþer; ömürler baþa sarmaz!
Kundaðýmdan kabire aþikâr benim türküm
Gönlümdeki bestemin, Allah bir der güftesi.
Kavramlar karýþsa da deðiþmez asla ülküm
Yaradana kul olmak! Var mý bundan ötesi?
Hakka itaat gerek; isteyen olsun þaki
Karanlýktan hoþlanan güneþini taþlasýn.
Nefsime nasihatým; öyle güzel yaþa ki;
Ölümsüz olan hayat, ölüm ile baþlasýn!
Mecit AKTÜRK