MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

GÖZLERİNDE H/AKSIZ ZULÜM
kırıkçırpınış

GÖZLERİNDE H/AKSIZ ZULÜM


GÖZLERÝNDE H/AKSIZ ZULÜM


(Bu kör kanama
Göz deðmemiþ müstakil yalnýzlýktan
Mürted ellerle betonlaþmýþ bir gezegenin yüzüne saðanak bir b/akýþtýr...)


Loþ bir çýkmaza kurdum uykusuzluðumu yine
Yitik ömrümü limelenmiþ yýllar geçsin.
Delice çaldýðýnda gözlerimde hüzün
Býrakýn!
Küt diye berzahta çakýlý kalsýn kýsýk nefesim...

Yüzünü adýmlarken dilim
Heybemde mümteni bir düþ
Adýmbaþý ardýmdan sarkan zoraki gülüþ
Kaleme sýçrayan baldýran tadýnda lekeli sözcükler
Bir ölüme vurulduðunda her hece
Yürür sözlerim nar-ý divâne.
Visal orucu susuzluðundayken cihân
Bozar bu nefesi avare hisler
Susarým...
Çok uzaklarda el deðmemiþ Reyyân.
Göz çukurlarýmda kadýn çýðlýðý
Baðdatta kancýkça yaðmalanmýþ öksüz sevinç
Beyrutta hüzün...
Ve Filistinde kurþunlanan kimsesiz bir sürgün.
Kayan sarhoþ zamanlar gibi
Baltalanan günahsýz düþlerim gibi
Bir sek/sen vurulduðum gözlerin gibi
Aþk gibi
Can gibi
Damarda durmayan zifir bir aðýt gibi...

Ey saçlarýna ölümsüzlük iliþtiremediðim ela bakýþlý muamma!
Bilmezsin...!
Her vakit içimde vurulan,katledilen
Doðranan tarifsiz çýðlýðý
Bu halimle bir damlasam
Ýnan taþar dünya utancýndan.
Zulüm inadýnda cedelleþirken sözüm
Edep yoksulu yüzsüzlüklerden utanýrken yüzüm
Söyle!
Kim sýðdýrdý riyakâr sevinçleri b/ela gözlerine
Kim uyuttu kulaklarýný bu þiddetli zelzeleye?!..

Bir damla âb-ý desttin
Aðzýmdan aldým
Ýnadýna burnumdan geldin.
Kan/dý/adýn...
Yýrtýldý yüzüm
Ölür gibi ruhumu yar/ala/dýn.
Baþýma her meshediþte umudu
Hýçkýrýklar kaydý topuklarýma
Parmak aralarýmda s/aklarken anýlarý
Kayboldum beynimin uçsuz tenhasýnda.

Mutluluk çatlamýþ aynalarda paslý sýr
Bir kez olsun ucundan baksam
Dibi görünür karanlýk dehlizlerde.
Þakaklarýmda kahýr beyazý
Alnýmda tufan...
Koparsam hüznümü
Ruhum boðazlanýr yaþamaktan.
Çürüdü damarlarým
Bedenimde hezeyân...
Parmak uçlarýmda umut iflasýna sürükleyen ölümcül bir sancý
Benim deðil pýhtýlaþmamaya kasem etmiþ bu kan
Aþka vurun beni!
Öz kalemim,bu üvey sayfalara ne kadar da yabancý...?

Bu eriyiþ...
Bu çürüten,yok edemeyen amansýz can çekiþ
Dirençsiz hislerimi kuþatýp
Vur/ul/acak beni mi buldun ey saðýr direniþ?!..

Dünü eskimiþ ömrümün
Yarýný yýrtýk utancýnda
Sabýrla yamadýðým günlerin kýskacýndayým artýk.
Sakallarýmda uzayan matem
Paramparça kýyafetler
Ve de yüzümden sökemediðim keskin bir elem
Eþkalim belli/belirsiz
Korkunç bir heyula sanki...
Ýçimde t/üreyen katýlaþmýþ putlar
Kaleme üþüþen çaresiz haykýrýþlar
Ve durmadan boðazýmý sýkan gözlerin...

Nefesimde Ýbrahimi özlem
Bir yaný asi
Bir yaný sonsuz mavi...
Nâr-ý vâveylâ susuz arayýþta...
Tek tek devirip
Söküp parçalamak istiyorum bu köhnemiþ düzeni baðýra baðýra.
Sus bürümüþ kapkaranlýk odamdan
Sana sesleniyorum ey þuursuz hülya
Týkanmýþ ruhunu aç da iyi dinle!
"Bu muhtazarý Aþk’a boðacak ölüm
Kalbinin karýncýðýndan doðmadý daha...!"



Sezgin Karadað


Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.