nerede ne kadar yaþadýysan
orada baþlýyor tüm geçmiþ
zamanýn kederine kurulunca gölgen
güneþ þart olmuyor görmek için seni
çok sesli mecburiyetlerle buluþturuyorsun ihaneti
gerçek de aldatýrsa denge olmaz mý
israfilin türküsü ile son nefsi okutuyorsun gözlere
þimdi soluksuz bir bedenle buluþan bu þehirde
kýyamet gecesi kadar güzel
bir efsanesin
aþkiya
nerden ne kadar yazýldýysan
içinde yalnýzlýðý ezberletiyor her noktan
elleri ihtiyarlamýþ düþüncelerin
ayýplýðý okunuyor dudaklarýnda sevgililerin
yarýnlar uzaklarda
içine sinmeyen siliyor alnýndan seni
henüz daha mürekkebi kurumadan
düþtüðün hecelerin feryatlarýna
þimdi her baðlaçla kavuþmayan bu þiirde
bir efsanesin
aþkiya
kim ne kadar istendiyse
sancýyla geliyor gözyaþý yaðmurun
parmak arasý cigaralar alevleniyor
savrulan siteminle boðuyorsun
grisi yorgun dumaný
çalar saatler karýþýnca gitmelere
kirpiklerin intihar eðilimli sessizliði ile
kaçamak bir öpüþ yolluyorsun
þimdi kýrýk bir ikrârla buluþan bu tekrarda
bir efsanesin
aþkiya…
alicengizoyunu
(…herkesin kalbinde bir aþkiya saklanýyor… vurulmadan ele geçmesi mümkün mü!...)