Yalnýzlýk kokulu duvarlara asýldý k/ayýplar Seviþmeler yosun tuttu, Tozlu çekmecelerde unutuldu gülüþmeler Kesildi yarýna baðlanan umutlarýn kordonlarý, Çelme takýldý kalplere, Y e t m e d i Toprak atýldý üstlerine. Hayýr, yetmeyecek! Ýnsan çokça ölendir, Ölüp, ölüp yeniden dirilecek. Dirildikçe ölecek! Kanayacak, acýyacak, ölecek Ve hep ölecek. Ýnsan çokça ölen, Ýnsan çokça öldürendir!
D’oruc Þubat ’12 / Lefke
Sosyal Medyada Paylaşın:
Duygu Oruç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.