Aşk Romansallığı

sayfa yüz yirmi ikiden baþlayarak kapattým
televizyonun sesini
nemli bir çýplaklýða aitti ýslak saçlarý görünmeyenin
rüya kadar da gelip geçici
inanmak isterken ölüp de dirileceðine
hiç ölmeyecekcesine yaþama hevesi


mermer çýplak deðildi
fakat ürperen iki çift gözü
kapatýrken elektrikli bir sobayý
azýcýk ucundan yandý giyindiði pijamasý
ve balýn mucize olduðuna taparcasýna
akýttý zehrini yüreðinin alkýþlarýndan
karýncalar sarmýþken mutfaðý
kaçýrmak için limon kabuklarý koydu mutfaðýn altýna


sayfa yüz yirmi üç, hiç o kadar çabuk bitmedi
yalnýzlýk gebe býrakýrken insanlarý kedere
erkek misin, kadýn mýsýn hiç ayýrt etmedi


ne küstah balo erkeðiydi o yüzü parlak adam
bir de boyu bir doksan beþ
pasaklý bir sokak kadýnýna aþýk olmuþtu
yalancý Zerdüþt’ün dizinde yanarken ateþ


döndü
bin yüz defa kendi etrafýnda
bin yüz buldu dost sandýklarýnda
her çeyiz bu kadar temiz olmamalýydý
bu kadar da sevgisiz asla


roman olduðunu anladýðýmda her aþkýn
uykum yüreðimin üzerini örtüp
gözlerimden öptü


okuduðum en son kitaptý kendisi
þimdi onu aramýyorum
çaðýrsa da gel, oku diye beni


.
Sosyal Medyada Paylaşın: