son demi tattýðýmý sandým sarý bir aralýktý ýlýk sanki günahsýz aþk dolu bir nefesle son sokaðýn akþamüstünü kapýsýný araladýðým gölgede suretin ve mahzun çocuklar anladým doðulu yaz akþamýydýn korktum yerimden kalktým...
samimi göçler ýrgalar benliðimi el iþi tevazularla hazýrlanmýþ sular saçlarýndý kabuslarýmýn tel örgüleri ve özlemlerle hayatý unuttum ansýzýn ölmekse yaz yeþiline benziyordu þimdi renksiz akþamlarla eðleniyorum ben sende belki de hep...
bence aþk diye söze baþlamak anlamsýzdýr kuþanmak gerek tüm tarihleri geçmiþ öðlen sonu yorgunluklarýyla ve ben dünyadan önce yaþlanýyorum hayattan tarihten ve zamandan içimdeki sen benden önce yaþlanýr diye korkumdan...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.