gurbet akýntýsýnda kalbim göðe bakmaya aðlama korkusuyla mahçup ilk gençliðimi geçtim de geldim sana kervan kýran tanýmam iþçiydim hep iþçi olarak sevdim güzelliðini...
eski bir yalnýzlýk aný þarkýsýndan kalma bu akþamýn sensizliði de gece yýldýzlarý eskitti üþüdü ormanlarý çocukluk kuþlarýmýn apartmanlarý kýzýla gömülür kirli pencerelerimin eski bir yalnýzlýk aný þarkýsýnda çimlenir sevmek yollarýný sana sonsuzadek koþmalarýmýn...
soluyorum soldukça çoðalýyor düþünmek yorgun açelyasýyým mutsuzluðun tahta bir taburede teneke bir saksýda o kadar ki ince ayrýntýným senin parmak uçlarýndan ötede kendini bilmez...
þairliðe öykününce gözyaþlarým eflatun þuh bir kaçaklýða hayatýn kendisi bir yol olur adýmlarým tutulur baðý çözülür dizlerimin sadece içimdeki sen yürür sýzýsý bir o kadar haylaz...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.