Vahada kendine mahal arama
Çýkar dünyasýna çadýr kurulmaz!
Miskini cezbeden çok hal var ama
Hayat mektebinde boþ oturulmaz
Çalýnca her cana özel o saat
Sen de bu âlemden gidersin evlat
*
Müstehzi münkire, nanköre inat
Haykýrýyor her an yer, gök, kâinat;
Göz ne yana baksa eþsiz bir sanat...
Hatip hakikatse dil susturulmaz!
Fer kalmaz dizinde, kesilir takat
Sen de bu alemden gidersin evlat
Kiþiyi kahreden kalpteki kara
Yaraysa kusuru kendinde ara
Bin tohuma bir gül vermez sahara
Çorak topraklara kuyu vurulmaz!
Menzilin ukbaya, makamýn alt kat!
Sen de bu alemden gidersin evlat.
Harcýn dünyeviyse özün harabe
Hayallerin ardý hüsrana gebe
Gülen gafletinden; gelen göçebe!
Hevâ sofrasýna baðdaþ kurulmaz
Hayat kardan helva; bir yudumluk tat
Sen de bu âlemden gidersin evlat
Kulluða ahdine þahitken ezel
Varsýn isyan etsin arsýz müptezel...
Bir yol ki ahiri, elçisi güzel!
Her kiþiye özel din uydurulmaz
Gözünde fer kalmaz, buruþur surat
Sen de bu âlemden gidersin evlat
Dar gelirken ufkun pembe düþüne
Bir elçi gölgesi düþer peþine...
Sormak haddine mi! "Benle iþi ne?"
Hayýr heybesine þer doldurulmaz
Yiter Nevbaharlar, biter saltanat
Sen de bu âlemden gidersin evlat
Beyhude gayrettir kartala nisbet
Olmaya aþk nedir bilenler namzet!
Muradýn miraçsa benliði haps et
Secdeye varmadan kul uçurulmaz
Asumana deðen iðreti kanat!
Sen de bu âlemden gidersin evlat...
Mecit Aktürk