Saatler "yalnýzlýk"a gelmek üzere. Güneþ yavaþ yavaþ çekiyor perdelerini. Yerini ümitsizliklerle dolu geceye býrakýyor... Ve ben yine tek baþýmayým. Ýçimde yarattýðým sahte bir prensesle ; Dolaþýyorum bu ac’Ýztanbul’da. Kendimi kandýrýyorum boþ vaatlerle. Ýmkan bile vermediðim hayallerimle... Sonra kendimi dört duvar içinde buluyorum , Nasýl ve ne þekilde geldiðimi bilmeden. Sonra bir merak ; - "Kapýmý bu sefer biri çalacak !" diye heyecanlanan yürekle Bekliyorum ince zarif bir sesi. Ya da içimi ýsýtacak ýlýk bir nefesi. Olsun be ! Gelmeyen de ayýp etmez. Kayýp bir yüreðe gelmekle... Ama asýl ölüm sadece bedenen bir fiil deðilmiþ ! Asýl ölüm Ýçindekilerle beraber topraða girmekmiþ !
Emre Ay
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kelimenin Ruhu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.