ERİYOR
Karla kaplý daðdan yükselen ýþýk gibi
Daha evvel böylesine alýþýk gibi
*Her bir þarkýda güzel çirkin kem eriyor
Yazdýðým þiirler belki,belki bin oldu
Þiir yüreðimde satýr satýr kin oldu
*Aðladýkça aðladýkça öfkem eriyor.
Sesime bir ses beklediðim sýralarda
Þiirlere sakladýðým hatýralarda
*Kývýlcýmsýz yaktýðým onca mum eriyor
Her gün ruhumu sarmalayan þehir gibi
Damarlarýmý sorgulayan zehir gibi
*Kum saatlerinde an gibi kum eriyor
Kurduðum hayaller bak bir bir serap oldu
Güller hep kurudu bahçeler harap oldu
*Þimdi gözümün önünde uykum eriyor
Gözümü astýðým kahrolasý yollarda
Özümü býraktýðým o acý yýllarda
*Yüreðimde can penceremde cam eriyor
Gökyüzünde çýrpýnan kimsesiz ay gibi
Sultan gibi han gibi kervansaray gibi
*Masallarýmda yine Baðdat Þam eriyor
Yalnýzlýklar ruhumun içinde sýr oldu
An bile geçmedi sanki bin asýr oldu
*Oysa yatsý ezanýnda akþam eriyor
Muhammed Mehmet Gül
Sosyal Medyada Paylaşın:
muhammed mehmet Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.