KIRGINLIK KİTABESİ

Ufka gözleri kýsýp
Yaðmur yaðmur bakmakmýþ
Anladým ki sevda dedikleri
Bir kýrgýnlýk kitabesi yazýlýyken çehremde
Otuzu deviren yaþýmla
Suskunluðumun
Anlatmak istedikleri
Satýr satýr kazýlýyken çehremde
Gem tutmaz bir hýþýmla
Dertlerim,
Kirpiklerimden baþýboþ aksa ne çýkar


Sana ithaf edilen tüm þiirler
Tüm þarkýlar
Bir muhabbet bestesiydi hani
Damla damla
Göz yaþý þiþelerinde unutup visali
Ellerim ellerinsiz kaldýktan sonra
Apansýz kuþatýp
Derdest eyleyip beni
Kýzýl yalýmýyla yakan kor misali
Bu gidiþ caný tenden aldýktan sonra
Mýzrabým,
Kýrýk saza, esrik esrik baksa ne çýkar


Gri bir günün arefesimiydi
Yoksa ertesimiydi
Vuslatý indirmemek üzere kaldýrdý,
En yüksek rafa
Belki de gönül eyleyerek
Harap olan yüreðin
Bir daha deva bulmayacaðýný bile bile
Her adýmda sevinç
Her adýmda gülücükler daðýtýp etrafa
Mutlululuk ezgileri söyleyerek
Kalbimin orta yerine
Çöreklenmiþ firak ile
Yar giderken,
Saçlarýna kýrmýzý güller taksa ne çýkar



Ardýna bakmadan,
Silik bir iz dahi býrakmadan
Gittiði yerden gel dese de,
Sanmasýn yanýna gelirim
Gönlüme duvar duvar
Elemden þehirler kuran
Istýrabýn içine,
Düþtükçe düþerken, görünmez dibi
Bu, tarihsiz,
Hatta tarifsiz bir yazgýdýr bilirim
Çýkmayan düþlerin,
Çýkmaz sokaklarýnda her an
Boncuk boncuk daðýlan
Kehribar bir tesbih gibi
Kaybolan bakýþlarý,
Beni ölümüne yaksa ne çýkar

Muhammed Mehmet GÜL

Sosyal Medyada Paylaşın: