GİDENDEN KALANLARIN ŞİİRİ

Gönlümün semasýndan göç eden
Yüzyýllarca uzaða giden allý morlu turnalar
Gökkuþaðýndaki tüm renkleri de götürdüler
Sadece bana elem içinde al kaldý


Çeþit çeþit gülümsemeler,
Mutlu portreler çizdiðim fýrçalarým yok artýk
Hepsi seninle bilinmezliðe gittiler
Bana, hüznü karakalem çizdiðim tuval kaldý


Tüm notalar kayboldu býraktýðýn sessizlikte
Tüm ezgiler sazlar mýzraplar…
Dinlediðim son suzinak þarkýdan
Sustukça inim inim inleyen eski bir kaval kaldý


Yýldýzlarý seyrettim günlerce
Çýkmayan rüyalarýmý býkmadan usanmadan tabir ettirdim
Gözlerimde Hamel burcu
Gazete köþelerinde çýkmamýþ yüzlerce fal kaldý


Hiçbir iz kalmadý senden firari bir bakýþ bile
Yüreðimdeki yaylaklarda baktýðým
Gözüm gibi baktýðým doru taylardan birine binip gittin
Hediye diye yüreðime düþürdüðün kýrýk bir nal kaldý


Ben deðil cümle alem þaþýrdý
Neydi sebep bu dört nala gidiþ nereyeydi
Týkandý kaldý hançeremde ard arda soru iþaretleri
Tutuldu þakýyan bülbül ölenedek lal kaldý


Sen gittin sam yeli uðradý kapýma
Yaktý kavurdu laleleri cezayir menekþelerini
Yedi düvele mesel oldu halim
Yemyeþil gülistandan kuru bir dal kaldý


Yerleþik hayata geçecekken gönlümde yaþayan oba
Söndürüp ateþini, tek tek söküp çadýrlarýný
Yükünü yüklerken kýzgýn buðralara
Yüreðim ýzdýrap ezgilerine mahal kaldý


Sövgüler yakýþmaz bana
Beddua bile etmeyeceðim ardýn sýra
Ama adýn gibi, sözlüklerden sildiðin adým gibi bilmelisin
Bunca eza dan sonra sanma sana ikbal kaldý


Senden bana bir þey kalmadý desem de
Kurudu tüm denizler çölleþen bir kumsal kaldý
Bu marazi sevdadan sýyrýlýp
Maveraya açýlmak için kýrýk bir sal kaldý
Sensizlik rýhtýmýndan, sonsuzluk yoluna
Benden yadigar, çölde baþýboþ bir balbal kaldý

Muhammed Mehmet GÜL

Sosyal Medyada Paylaşın: