UÇURUMUN DİBİNDE YASEMİNLER
Uçurum korkum, günlerce, gözlerimi sakladý senden.
Dibinde Yaseminler bitmezdiki, bilirdim ezelden
Islak yapraklý Yaseminler,’korkma’ dedi ’derinlerden’
’Senin için hazýrlandým kokunu aldýðým ilk günden.’
Uçurumlar, mavi kelebek kanatlarý gibi keskin
Yüzümdeki çizgiler derin ve hepsi senin eserin.
Karanlýðýn kollarý beklerdi sarmak için geceleyin.
Ardýna saklansam da, kýzkardeþ bildiðim meleklerin.
Yabancýyým bedenime, benliðime, küstah sesime.
Yaralarýmý sarmayý býraktým, kýrkýma eriþince.
Kelimelerim; saklamak için utancýmý, sessizce.
Temizlenmeliyim babaannemin sabýrlý elleriyle.
Yasemin kokusu nedir bilmezdim, asla bilemezdim.
Koklarken, gelincikler kadar ürkek sevmeseydin.
Býraktýðýmda ellerimi kýrýlgan bir kelebektim.
Kanatlarýmý terk eden tozlar, ölüm habercilerim.
Kalbimden sýzan kan deðil, kýrýk kanatlar gerçek deðil
Kokunu alýnca anladým, bundan önceki ben deðil.
Yasemin çiçekleri yeþermez dehlizlerde, diplerde
Sevindim, seninle olan hiçbiryer uçurum deðil.
Ahmet SÜRÜCÜ 1.Mart.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.