düþ, hayal arasýnda düþüyorsun aklýma özlem tadýnda, hüsran burukluðunda hatýralar ve hasret tadýnda bir bekleyiþti býrakýp gittiðin; avuçlarýma…
seðriyen gözlerime bakmadýn bile duymadýn canhýraþ feryatlarýmý, umursamadýn, aldýrmadýn; ardýnda nasýl bir enkaz býraktýðýna…
düþ kýrýklýðýnda kayboldu hayallerim usulca vurdum kýyýlarýma, sonra býraktým kendimi; gurubu soluyan güneþin yorgun ellerine, birlikte döküldük gecenin koynuna …
þimdi hicranla akýp gider özüm, kendi derinliklerine sýzar sessizce, içim içimi yiyerek direnir hayata bir içimlik acýdýr tüm tatlar bende yudumlar dolusu sancý hicran bardaðýnda…
hayata, aþka, sana ve kendime dair serzeniþlerim var; bir kýzýl isyan, kapkara bir “âh” yankýlanýr þimdi ve firakýn koru yalazlanýr alev alev dudaklarýmda…