akasya sokak

ne zaman bir kuyu görsem
çocukluðum gelir gözümün önüne
dar, dipsiz kuyular... bilmem
acaba içine çeken beni ney

eðilip uzatsam kolumu
dibinde ýþýldar titrek aynasý,
alýpta avucuma çalsam
çare mi kuruyan gözlerime

saçlarýma aklar düþmüþ, alnýmda çizgiler
bakýyorum gözlerimin bebeðine;
sýcak bir gülücük, sýcacýk...
kara bir kalem mi varmýþ kaderimin elinde

rüyamda bir çocuk
yürüyor bir gölün üzerinde...
ardýna bakmadan, uzaklaþýyor
cýlýz bir çocuk... bilmiyorum adý ney?

dalýyorum bu aralar
çok dalýyorum... sanki ruhumun en derinlerine
çocuklar ve bir dönmedolap
gömülüyorum sanki parlak renklerine

mahallede bir kuytak ve 3-5 misket
çömelmiþim, aðlýyorum...
çoktan kaybettim, evet,
ama duruyorlar hala ellerimde

01.03.2012


Sosyal Medyada Paylaşın: