minik kurba

kývrýla kývrýla gidiyor yollar
iniþler, çýkýþlar
yokuþlar... farkýnda deðilim
habersizlik kaderim...

düþer sonbahar yere
kopar takvimlerden
elemiþ ununu deðirmende
asar eleðini, bilirim...

titiz bir bahçývan
asma baðlarýmda çömelmiþ
bense kibirliydim... soran olursa
köylü benim efendim...

efendim, efendim! duyamadým
konuþuyor kibrim, laflýyor
sus sus
kýsamam sesini volkmenimin

orda bir pamuk tarlasý var uzakta
ve ben de pamuk kadar hafifim
üfürür karayel üzülürüm
þu anda sahte cennetimdeyim

deremin kenarýnda oturur
yeþil bir kurbaða, miskin
her tarafým siðil doldu
aldýrmam, iflah olmam, bezginim...

21.02.2012


Sosyal Medyada Paylaşın: