onulmaz yaralardan önceydi zamanda istemediðimden kalbini kýrmak ýsrarýmýn yapýþýyor ellerim albümle birlikte randevusuna yarým kalan bir sevdanýn serçeler havalanýyor yüreðimde binlerce ve sanki camdan ertelenmiþ kokun giriyor sayfalarýn esintisiyle çevrildikçe siniyor odanýn içine donduruyor damarlarýmý her nefeslediðimde dolaþan yarým kalan sevdanýn kaný
birer yara kabuklu yitirilmiþ yarýnlarým aþkýn üstün sesi daðýlmasý gerekirken can kýrýklarý yankýlanýnca gönlün sokaklarýnda güneþ gölgesini sýrtlanýp alýrken yolunu daðýn ardýna yorgun yorgun kapattým albümün kapaðýný kýrýlan umutlarý iliþtirerek sayfalara
ben miydim üzülen sevda mýydý incinen bizim yüzümüzden bilemedim hiç alýp maziyi yanýma devam ettim yokuþ çýkmaya ayný bilmek gibi hayatýn gecesini gününü ama tanýmamak ölümün
canýmýn yanmýþ olmasýndan köpek diþlerinden þimdi kelebekleri de öldürüyorum acýmadan zamansýz bu mavilerin kucaðýna atýlmýþlýðým ve söylemek dinginsiz þarkýlarý biliyorum her tan yerinin duvaðýna takmýþtým umudu hýzlý geçen zamanýn takvim tutmadýðý gibi çýplak gözle göremedim gerçek aþký en azýndan görülseydi gündüz gözüyle tutardým bir yerinden ve bile bile unutacaðýmý aþk acýsýný zaman aþýmýnda yinede sýzlatýrdým gönlümü bin yerinden kanasýn
Blackless Sosyal Medyada Paylaşın:
Blackless Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.