Hep biraz çocuðuz güneþle günleri ayrýk bir fecirle düþü tutuþan hayal gölgeleri üzerine kusulan takma kirpikli eziliþin uçurumunda körebe oynayanÇocuktuk.
Orada azýlý bir çiçek unutulmuþ yýkanýr dýþýnda bir baþkasý yaþlanarak bölünür gözlenir parçalanan yürekler günah boþaltýr da dövünmezinsan.
-Ey giyotinsi açlýk!- -Kesiksiz ayaklanýþ- -Seni hayvan gibi seviyorum ey hayat- -Su kadar ýssýz-
Çocuklar karanlýða aðlarken ak daðlarýn gerisinde bekleye dursun gündüzler en kesif karanlýktayken zaman hakikatin arefesinde düþleri azazil tarafýndan fethedilen dünyayý yakmaya adanmýþlarýn ellerinin kiri ýþýklarý zafer aynasýnda istikbal görünen cennete uyarlanmýþ Çocuktuk.
-Eziliþin masumluðunu kim anlar!- -Ey yüce zenginler neredesiniz!- -Bedeli ödenmeyen akan deniz gemileriniz nerede- -Kendi sihriyle içiyoruz istikbal sofrasýnda- -Huri elinden ebedilik zehrini-
Ey köþeler sonsuz kat sahipleri! -bilin- en çok gözünü oyar bir insan kendi suretinde yalnýz gazeteye ilan verebilir kendi sonunu henüz öncesi kurtarýlmýþ bir duyum cismindeyiz sonrasý bir ölümün kendi ruhuyla yüzleþtiði birlikte ürperdiðiniz bir kuyunun çatlaklarýna çarparak düþecek büyüklersiniz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dikçe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.