HATIRAT-1

Þu hayat bir gemi, zamansa ýrmak;
Mevsimden, mevsime durmadan aktým.
Bir yanda gayretim menzile varmak,
Bir yanda hatýrat!.. Maziye baktým…

Tahtadan kýlýcým, kargýdan atým
Uzaklar yakýndý, bayýrlar düzdü.
Çamurlu ellerim, kirli suratým;
Karanlýk geceler bize gündüzdü…

Bilyelerim!.. Tek hazinem onlardý
Gazoz kapaklarým, kibrit çöplerim.
Dur bakayým; bir de, tüh-tüh’üm vardý;
Çýtlýk ile dolu idi ceplerim…

Saklambaç, koþturmaç, çelik-çomak’lar
Üst üste konurdu dokuz kiremit.
Bizimle coþardý bütün sokaklar;
Atilla!.. Ýsmail!.. Nerdesin Hamit?

Sazlýklar bizimdi, ormanlýk bizim
Telden arabayla yarýþtýk demin.
Kýrlardan toplardýk böðürtlen, üzüm;
Kulaðýn çýnlasýn senin, ey Emin!..

Kýzlar ip atlasýn, beþ-taþ oynasýn
Biz göðe salalým uçurtmamýzý.
Onlar hiç durmasýn kaydýrak kaysýn,
Seçelim içinden en güzel kýzý…

Þimdi de sýrada savaþçýlýk var;
- Anne!.. Nerde benim mantar tabancam?
Üstünde gezerken düþtüðüm duvar
Ve de ayaðýmý kesiveren cam…

Fýrlattým mý göðe deðerdi okum
Sapanýmsa, hýzlý idi rüzgârdan.
- Kadiiir!.. Yemek hazýr!.. - Anne ben tokum;
Oyun bitsin, geliyorum birazdan…

Seni unutamam köpeðim Çakýr;
Beyaz tüylerinde yýllarým saklý.
Hurdalar toplardýk demir ve bakýr;
Satardýk onlarý, çocukluk aklý…

Hiç çýkmaz aklýmdan asla o günler,
Kasnaklý uçurtmam, tutkalý un’dan.
Bugünden de taze o eski dünler,
Kaykýldým gemime çam kabuðundan!..

Kadir Çetin Oðuzeli/90
Sosyal Medyada Paylaşın: