YÜREĞİMİN B/AŞK KENTİ-İSTANBUL

Ýstanbul; yüreðimde közlediðim þehirsin,
O maviyle, yeþilin beni sarsýn Ýstanbul…
Ýstanbul; bir içim su, özlediðim nehirsin;

.......... Düþtü yola yüreðim sana varsýn Ýstanbul,
.......... O maviyle yeþilin, beni sarsýn Ýstanbul.

Ýstanbul; “Yedi tepe”, yedi veren gül gibi,
Ýstanbul; Rabbimizden bizlere ödül gibi,
Ýstanbul seninleyim; bakma bana el gibi;

.......... Hayâlini kurduðum, cana hâr`sýn Ýstanbul,
.......... Rüyasýna durduðum, bana yâr`sýn Ýstanbul.

Hoþ gerdanlýk köprüler boðazýnda duruyor,
Senin için kim bilir, kimler hayâl kuruyor
Ýstanbul!.. Ah Ýstanbul, beni candan vuruyor;

.......... Ölümüm dosttan olsun, varsýn, vursun Ýstanbul,
.......... Ben yolunda öleyim, hayat dursun Ýstanbul.

“O ne güzel askerdir, o ne güzel kumandan,
Elbet `Konstantiniyye`, fetih olacak!…” bundan,
Bu kutlu söz üzere burada, “Eyüp Sultan”;

.......... Sen sönmeyen bir ýþýk, ruha nur`sun Ýstanbul,
.......... Feth olmayý bekleyen kutlu sur’sun Ýstanbul.

Baþlamýþ "Feth-i mübin"; yer yerinden sökülmüþ
Çalmýþ mehter marþlarý, yaðlý toplar dökülmüþ
Müjdeye kavuþulmuþ, zor bilekler bükülmüþ;

.......... Mutlu güne eriþtin, namus, âr’sýn Ýstanbul,
.......... Asýrlarca bekledin; "Fatih” sarsýn Ýstanbul.

”Üçler, Yediler, Kýrklar!..” Ýzin verdi Yaradan,
Gemiler daðlar aþýp yollar buldu karadan,
Surda gedik açýldý, geçti ecdat oradan;

.......... Tuksak idin ezelden, artýk hürsün Ýstanbul,
.......... Hiç bitmesin bu rüya, daim sürsün Ýstanbul.

Yeniçeri hücumda; veriyor kanlý zahmet,
“Fatih” dua ediyor; “ Yetiþ ya fâkih Ahmet!..”
“Akþemsettin” secdede, yaðýyor o an rahmet;

.......... Çalsýn zafer marþlarý, mehter vursun Ýstanbul;
.......... Geliyor genç Padiþah, düðün kursun Ýstanbul.

Baktým ki; “Ulubatlý’m”, surlara sancak asar,
Baktým Þanlý “Fatih’im”, tarihe mühür basar,
Baktým, maðlup düþenler, hâlâdýr zehir kusar;

.......... Ecdâda þeref, nâmus, sadýk yâr`sýn Ýstanbul,
.......... Hayal deðil gerçeksin, çünkü varsýn Ýstanbul.

Ayasofya mâbedim, seni kalpte gizledim,
Baþkasýna yâr idin, yüreðime sözledim,
Tekrar aç mâbedini yüz sürmeyi özledim;

.......... Bu iþin hesabýný, ecdât sorsun Ýstanbul,
.......... Sen yürekte bir ateþ, yanan kor’sun Ýstanbul.

Bir ayaðýn Avrupa, diðeriyse Asya’da,
Bir kolun Afrika’da, diðeri Kafkasya’da,
Yok dünyada bir eþin, Amerika, Rusya’da;

.......... Sinan gelsin yeniden, taþ, taþ örsün Ýstanbul,
.......... Dünyanýn gözü nurdan þehir görsün Ýstanbul.

Nice Âlim, Evliyâ; sýr olmuþlar gövdende,
Nice gönül sultaný, kor olmuþlar gül tende,
Vurgunum asýl bundan, bu ateþ sönmez bende,

.......... Güneþim sende batmýþ, sen ne dersin Ýstanbul?
.......... Iþýða hasret ruhum, sende ersin Ýstanbul.

Ey Ýstanbul; bilirim, altýndan kumun taþýn,
Nice çaðlar eskittin, bilmem ki kaçtýr yaþýn,
"Yüreðimin Aþk Kenti!.. " Öne düþmesin baþýn;

.......... Mahmudum, yüreðini sana versin Ýstanbul,
.......... Tükenmeyen hasretim, sona ersin Ýstanbul!..

Ýstanbul, yüreðimde közlediðim þehirsin,
O maviyle yeþilin, beni sarsýn Ýstanbul ,
Ýstanbul bir içim su, özlediðim nehirsin!..

Kadir Çetin

Sosyal Medyada Paylaşın: