Hani benim neşem

Hani benim neþem.
Hani;
Saçlarýmýn nasýrlý ellerde okþandýðý
Bir çomaca sevindiðim, günlerim nerede?
Nerede simdi;
Teyin (sincap ) peþinde, o aðaç bu aðaç koþuþturduðum
Serçelere tuzaklar kurduðum
Bostanlarda tarlalarda
Lastik saban elimde koþturduðum
O günlerim nerede;

Teldendi ilk oyuncaðým.
Onu da aðabeyimden öðrenmiþtim
Bir gün elinde bir tel çember yanýma geldi
Al dedi al, bu da senin araban
Sonra
Nasýl kullanacaðýmý gösterdi ben þaþkýn bakarken
Nasýl sevinmiþtim.
Görmeye deðerdi neþem.

Doru bir atýmýz vardý.
Babam almýþtý Köselerli Yörüklerinden
Nasýl severdim onu, nasýl severdim týmar etmesini
Ve yemini suyunu vermesini
Onu mahalle çeþmesine sulamaya hep ben götürürdüm
Çok severdim’ de ata binmesini
Hele görmeliydiniz..
Eve ilk geldiðinde, nasýl sevinmiþtim;
Görmeye deðerdi neþem
Çok güzel geçti çocukluðum..

Yedikardeþlerin en küçüðüydüm de eskiden
Hep sevildim
Þýmartýldým ve þýmardým durdum
Küçüðüm diye
Bayramda seyranda hediyelere boðuldum;
Çocukluk günlerimde
Çok zaman okþandý’ da basým..
Görmeye deðerdi
O günlerdeki neþem


Ahmet Yüksel Þanlý er
28 Þubat 2012
Antalya



Sosyal Medyada Paylaşın: