Müjgan

Ne kadar uzakta olursan
O kadar derine saplanýr özlemin


Müjgan
Tel tel ýslanýrken uçlarýndan
Bir ýþmar var tebessümünde
Hatlar belli kolay tuvale vurmasý
Renk seçimi düþünme sen
Yüz ifaden var ya iþte
Gökkuþaðýndan süzülen


Çatlayan dudaða dem olursun damlayan
Dilin üþür sevda türküsü çalmadýðýn zaman
Külün zümrüdü anka deðil müjgan
Savrulursun
Rüzgarýn hüzün kýran


Hiç bir mevsim özlenmez onun kadar
Bir gülüþüne coðrafya bayram eder
Yýldýzlar serpilir yüreðinin üstüne de
Baðrýný sökerek aldýðýn aþk
Azrail telaþýna bürünür gizlice


Haberin bile olmaz
Tan dökülür en derine hayalin


Müptela bir yaðmur buðusu afetlere denk
Kýrptýðýnda gözlerini
Bin papatya yapraðý yere düþer vazgeç
Zaman yanýlgýsý müjgan
Her aný zehir zemberek


Kolaysa parlak bir sarýya boya güneþi
Yüzün böyle ekþiyken
Anca akþamýn alacasý geçer gözlerinden


Yeniden doðmayý beklerken
Gün batýmýnda ölürsün


Aldatan bir masal var hala çocuk zihninde
Hükmedemez yenilgiye beden
Kayýp giderken kamburu çýkmýþ yýldýzlar birer birer önünden
Ansýzýn düþer dileklerin yusuf kuyusuna
Eksik kalýrsýn


Ayýn kýzýlcýk þarabýna deðince dudaðýn
Ýçini engin bir hüzün kaplar
Sancýlarla aldýðýn bu emanet caný
Yedi kat yerin dibinden tutuþturur kýzýl bir alev


Ah müjgan
Mahur bestelere gölge olan dallarýn
Tel tel ýslandý uçlarýndan...





Sosyal Medyada Paylaşın: