Kısır Döngü

Biliyorum artýk gelmeyeceksin
çýkmayacak ayaklarýn çýktýðýn merdivenleri
býrakýp bedenini balkondaki kanepeye
sormayacaksýn ne var ne yok diye
huzurlu uykunu býrakmayacaksýn dizlerime
biliyorum
bir bardak suyla eþleþmeyecek adýmýz
oturup iki kadeh devirirken masada
görmeyecek ayný manzarayý gözlerimiz
yürümeyecek ayaklarýn yaným sýra
bakmayacak gözlerin dolu dolu
terk mevsimlerinin daðýnýklýðý dökülecek avuçlarýma
yinede gideceksin


üþüyeceðim çýð düþecek yataðýma
öksüz bakacak yastýðýn
deðmeyecek uyurken nefesin boynuma
hýrpalandýkça yokluðun yüzüme atýlacak gece
biliyorum
seslenmeyeceksin bir daha arkamdan
ekmek alar mýsýn gelirken diye
hoþ geldin demeyecek sesin mutfaktan
"Haným ne yemek var?" diyen sesin uzanmayacak kulaðýma
aklýmý iþgal edeceksin en ummadýðým zamanda
yeniden düþeceksin rüyama en kestirmeden

Biliyorum
en sevdiðin yemek týkanacak boðazýma
düþecek elimden kaþýðým
açýlacak gözlerimdeki barajlarým
kükredikçe sensizliðim
kuzguni saçlarýnda boðulacak yalnýzlýðým
kangren yokluðun kestirip atamadýðým
ulu orta kimsesizliðimi yakýp
bir çið damlasýnýn soðukluðunda
gideceksin
bir kavalda dillenecek en sevdiðin türkü
alýp getirecek rüzgar kulaðýma
iþte o an
yetmeyecek gözyaþlarým
kusacak isyanlarým ayrýlýklarýn arkasýna
kýrýlacak avazýma, kapý pencere
çýkacak çivisinden gönlümün menteþesi

Bir de gelmeyi unutursan
üþütme ört üstünü düþlerimle
zamanlar bir çalmalýk bal dudaklarýmda
kýsýr döngüye döl verecek özlemler
çakýlacak akrep gecenin rahmine
toplayýp gölgelerimi ýslak kaldýrýmlardan
ölümü de atýp koynuma
parçalanmýþ beni savura savura
asýp nem kokulu duvarlara
çýðlýklarýmý þehrine çarpa çarpa
içime bastýrdýðým hýçkýrýðý koy verdirip
terk edip senideki beni avuçlarýma
ve gidiyorsun

Sosyal Medyada Paylaşın: