KAPALI GİŞE

Geçmiþin dallarýndan savruldu anýlarým
kapýmý çaldý içli bir rüzgar
açýldý gönül defterim, döküldü sayfalar
dile geldi yaktýðým þiirler
inledi kalemim sen diye
kurumuþ çoçuk hýçkýrýklarým
hýþýmla döküldü saçaklarýmdan
kurcalandý aklým
savruldum bak kapýndayým
hadi aç kapýyý aç
geçmiþin hatýrýna
kalan emanetin vardý bende
onu da aldým þimdi yanýma
hadi açsana aç
dinle söyleyeceklerimi son defa

Hatýrlar mýsýn
bu aþkýn sonu alýp giderken seni
nasýl da savrulmuþtum oradan oraya
düþecek diye hayalin
direniyordu kirpiklerim uykuya
içimin ateþiyle üst üste sigaralar yakýyordum
gecelerimin yüzü yanýk sabahlara düþüyordum
anladým geçde olsa
çektim gözyaþý aðlarýmý çukuruna
zaman her þeyi eskitiyormuþ aslýnda
unutulan da unuturmuþ zorda olsa
silindi gözlerimden resmin
silindi tenime býraktýðýn kokun
yanaðýma kondurduðun öpücüðün de kurudu

Artýk
çýkardým yüreðimi bozdurup bozdurup harcýyorum
anýlarýmý bit pazarýnda yok pahasýna satýyorum
gönül trenimin tek yolcusu da sendin
bu son seferimde seni de indirdim
bilet kesmiyorum artýk
hayat filminde kapalý giþe oynuyorum
sana borçlu kalmak istemem
bir hoþ çakalýn kalmýþtý bende
onu da þimdi ödüyorum

Sosyal Medyada Paylaşın: