Umursamazlýðýmýzdý eski þarkýlardaki nakarat Ayný dünlerin aðaçlarýydý mevsimlerce üþüyen Melankoli boyalý dar odalarda biz öpüþürdük Sular yürüyen dere yataklarýnda ýslatýp ayaklarýmýzý Mýrýltýlý bir baharda çocuk düþlerimizi bölüþürdük
Aþký satardý ihtiyar bir adam, iðreti camekânýnda Horoz deve sýrtýnda, kuþ gagasý kýrmýzýydý þekerde Gelincik fallarý açardýk, çiçekli ve uzak bahçelerde Mutluluðun tacýný yapardýk saf elim sendelerle Yorgun geçti gençliðimiz, serpildik yokluklarla
Kalleþ kurþunlar sokuldu sonra yetim bakýþlarýmýza Gömüldü incinmiþ cesetler hep bilinmezliklere Hangi haliydi yaþamýn, neden sürekli üþüyorduk Yetim türküler paslý bir mermiydi dudaðýmýzda O hiç büyümeyen düþleri koyacak yer arýyorduk
Provasýz repliklerle geçti ömür, hangi roldü öldüðümüz! Karanlýk bir düþün temsiliydi hayat, hatýralar yalan Sýra dýþý masallar kitaplarda, korktuk sevdalanmaktan Bencil bir ütopyada talanlandý öksüz sevinçlerimiz Asýrlardýr sürgünde yüreðimiz, çocuk aþklar bize kalan
Selahattin Yetgin Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.