SORMA GEL… “Söz” deyince dara düþen söz baþý Ya zaldandýr, ya kaldandýr. Sorma gel! Damla damla, çise çise gözyaþý Ya maldandýr, ya yoldandýr. Sorma gel!
Kalemler yazsa da yürekler kanmaz Sanýr mýsýn bu can seninle yanmaz Çile veren elbet gülemez, onmaz Ya daldandýr, ya koldandýr. Sorma gel!
Karanlýk dünyalar ýþýða muhtaç Bülbülün yolduðu gülü baþta taç Arzular doyumsuz, gurbetler hep aç Ya baldandýr, ya boldandýr. Sorma gel!
Bir þiir söyletir sözlerin bize Derdimi elbette dökerim söze Gör ki dertsiz miyiz dertler tek düze Ya oldandýr, ya kuldandýr. Sorma gel!
Bizden dertli çýktýn, derdini deþtik Derdimle derdinin içine düþtük Acýnla kavrulduk, acýnla piþtik Ya aldandýr, ya þaldandýr. Sorma gel!
Umutlar tükense hasretler bitmez Sensiz hiç bir evin dumaný tütmez Sizi hiçlediyse beþ para etmez Ya gâldandýr, ya soldandýr. Sorma gel!